تاثیر مشهورات در تحدید غزل و تعریف غزل پاره در قالب‌های شعر فارسی

تعریف قالب غزل در ادوار مختلف شعر فارسی متفاوت بوده است. منابع پیشین، سیر تحول غزل را، بیشتر به لحاظ ماهوی بررسیده‌اند. در تحول شکلی غزل معمولا، جدا شدن آن از قصیده، استقلال یا وابستگی ابیات نسبت به هم، نحوه‌ی استفاده از قافیه و ردیف و امکانات وزنی ارزیابی شده است؛ اما محدودتر شدن قلمرو غزل، هیچ‌گاه مورد بررسی قرار نگرفته است. از قرن هشتم هجری به بعد در تعریف قالب غزل، شهرت‌زدگیِ ناشی از آوازۀ بزرگانی چون حافظ، علت سوگیری اشتباه برخی از نویسندگان کتاب‌های آموزش شعر، صنایع بدیع و... بوده است. عمده مؤلفان معاصر نیز به تبعِ گذشتگان، این مسیر را بدون توجیه علمی پیموده‌اند. از این زمان به بعد تعداد ابیات غزل« معمولا بیشتر از چهار بیت » معرفی شده و غزل‌پاره‌، یعنی غزل‌های دو، سه و چهار بیتی که روزگاری جزء غزل بود، از تعریف امروزی آن خارج شد اما عملا کمتر غزل‌سرایی است که این گونۀ شعری را بارها تجربه نکرده باشد. اثبات این ادعا، با بررسی غزل‌های 27 شاعر نام‌آشنا و ارائه‌ی اولین اطلاعات آماری در این زمینه، صورت گرفته است. سوگیری اشتباه در تعریف غزل با تاثیر بر ذهن مؤلفان، شاعران و مخاطبان شعر، سبب جدا شدن محدوده‌ی کمی غزل‌پاره از غزل، به تاکید کتاب‌های مرجع آموزش قالب‌های شعر فارسی شد. غزل‌پاره از نظر کیفی نیز با غزل دارای وجوه تمایزی است. امروزه همین تفاوت‌های ظاهری، محتوایی و حضور پررنگ غزل‌پاره در شعر فارسی است که می‌تواند مبنای زایش قالب تازه باشد.